U organizaciji Zajedničkog veća opština, Zajednice udruženja boraca i antifašista Vukovarsko-sremske županije i Udruženja antifašističkih boraca i antifašista (UABA) Grada Vukovara, u Spomen parku Dudik kraj Vukovara, je 11.05.2024. godine održana komemoracija povodom sećanja na ustaški zločin na Dudiku. Venci su položeni na spomenik delo arhitekte Bogdana Bogdanovića. U programu su učestvovali učenici Gimnazije Vukovar koji pohađaju nastavu na srpskom jeziku i ćiriličnom pismu po modelu A i etno grupa Đurđevak. Nastavak programa održan je u parohijskom domu Srpske pravoslavne crkvene opštine u Vukovaru.

Vence su položili: potpredsednik Saveza antifašističkih boraca i antifašista R.Hrvatske (SABA) Lazo Đokić, poslanik u Hrvatskom saboru Dragana Jeckov, predsednik Zajedničkog veća opština Dejan Drakulić, zamenik župana Vukovarsko-sremske županije Srđan Jeremić, zamenik gradonačelnika Grada Vukovara Srđan Kolar, predsednici opština Borovo i Negoslavci, predsednik Demokratskog saveza Srba Srđan Milaković, predstavnici opštinskih i mesnih odbora SUBNOR Adaševci, Apatin, Rastina, Inđija, Sremska Mitrovica, Laćarak, Vrbas, Bijeljina i Brčko, UABNOR Srebrenik i Gradačac i lokalni predstavnici SABA, SDP i veća SNM iz R.Hrvatske. Diplomatski i konzularni kor predstavljali su vojni izaslanik odbrane Ruske Federacije u R.Hrvatskoj general major Genadij Možajev i konzul žeran Vladimir Marjanović.

Tokom Drugog svetskog rata, u periodu od 1942. do 1943. godine, na Dudiku su na najsvirepiji način od strane pripadnika Župske redarstvene oblasti Nezavisne Države Hrvatske, ubijeni pripadnici Narodnooslobodilačkog pokreta, saradnici i civili uhapšeni u znak odmazde zbog akcija partizanskog pokreta na Fruškoj Gori. Hapšenja su sprovođenja na teritoriji Srema (Zemun, Batajnica, Nova Pazova, Stara Pazova, Ruma, Irig, Petrovaradin, Sremska Mitrovica, Sremska Rača, Kuzmin, Laćarak, Erdevik, Ilok, Vukovar, Bobota i u drugim mestima). Specijalnim železničkim kompozicijama sprovođeni su u Vukovar, gde je u magacinu grofovije Eltz formiran logor. U logoru su uhapšeni izlagani torturi. Nakon kratkog sudskog postupka, na kome uhapšeni nisu imali pravo na adekvatnu odbranu, osuđivani su na smrt i u večernjim satima kamionima fabrike "Bata" odvoženi na Dudik. Na Dudiku su bili primoravani da se oslobode odeće i ličnih stvari, u grupama su dovođeni do iskopanih raka, nakon čega su streljani. Na Dudiku je streljano 455 žrtava (većina civila), od čega 384 iz Republike Srbije, 71 iz Republike Hrvatske i 2 iz Bosne i Hercegovine.